مشاوره انجام پایان نامه و انجام مقاله فروغ پاسارگاد
هر پایان نامه ای، فارغ از اندازه، موضوع و نوع آن می بایست به منابع و ماخذ دیگر استناد نماید. در فرآیند انجام پایان نامه، کمک گرفتن از سایر منابع برای بالابردن صحت و سقم مطلب، امری بدیهی می باشد. اما آنچه مهم است، رعایت اخلاق حرفه ای برای بیان نام منابعی است که از آنها در نگارش پایان نامه خود استفاده کرده ایم. روش های ارجاعی دهی یا استناد دهی متنوعی در دنیا وجود دارد که برخی از آنها در بین محققین حوزه های مختلف علمی بصوت استاندارد پذیرفته شده است. در این نوشتار برخی از شیوه های استناد دهی در پایان نامه به اختصار بیان می شوند.
این روش استناد دهی که در دانشگاه شیکاگوی آمریکا تدوین شده است، عمدتا در پایان نامه های مربوط به شاخه علوم انسانی استفاده می شود. این روش، از ارجاع درون متنی و برون متنی بهره می برد. روش درون متنی به معنای استفاده از جملات و عبارات منابع مورد نظر در متن مقاله یا متن نوشته شده بوده و روش برون متنی به این صورت است که یادداشت هایی بصورت پاورقی یا پی نوشت از منبع مورد نظر استخراج و استفاده می شود.
در این روش، استناد به دو صورت «منبع نویسی درون متنی» و «منبع نویسی برون متنی» کاربرد دارد. کتابها، مقالهها و دیگر منابع اطلاعاتی در پایان پژوهش (بخش برونمتنی) بصورت زیر معرفی میشوند: نویسنده (یا ویراستار، گردآورنده، یا مترجمی که به جای نویسنده قرار میگیرد)، تاریخ انتشار اثر، عنوان (و معمولاً عنوان فرعی که گاهی نیز حذف میشود). برای کتابها، محل نشر و ناشر؛ و برای مقالهها نام نشریه علمی، شماره جلد یا دوره، شماره(های) صفحه، و اغلب شماره نسخه نیز اضافه میشود. برای مواد اطلاعاتیای بجز منابع چاپی، مانند آثار الکترونیکی یا مواد دیداری – شنیداری، رسانهای که اثر با آن ارائه شده است نیز ذکر میشود. برای آثار پیوسته، اطلاعات بازیابی شامل «یو. آر. ال» و گاهی که لازم باشد، تاریخ دسترسی هم ارائه میشوند.
در این روش برای ذکر منابع از شماره استفاده می شود به این صورت که در محل مورد نیاز از جمله، شماره منبع بعد از یک فاصله داخل کروشه قرار می گیرد. این روش، استانداردی برای کلیه مجلات انجمن IEEE می باشد. در انتهای این روش از فهرست منابعی که شماره آنها در متن داده شده است استفاده می کنیم.
مطالب قبل از فصل اول ارجاع داده نمیشوند. پس استناد دهی از فصل اول شروع میشود. به علاوه مرجع دهی باید به ترتیب صورت بگیرد. اگر نیاز شد تا دوباره به مرجعی که قبلا استفاده کردید، اشاره کنید باید از همان شماره مرجع نیز استفاده کنید.
نحوه شیوه استناد دهی IEEE به این صورت است که پس از یک فاصله شماره مرجع در کروشه قرار میگیرد. اگر استناد در وسط متن قرار داشته باشد باید بعد از کروشه نیز یک فاصله قرار دهید، اما اگر شماره مرجع در پایان یک جمله باشد بدون هیچ فاصلهای نقطه را قرار دهید.
از به کار بردن القابی نظیر استاد، دکتر، پروفسور و … اجتناب کنید. نیازی به بردن نام اشخاص در نوشته نیست مگر اینکه الزام خاصی وجود داشته باشد. در صورت اینکه نیاز به آوردن نام نویسنده در متن بود میتوانید نام حداکثر دو نویسنده را بیاورید. اما اگر نویسندگان مرجع بیش از دو نفر باشند باید نام نویسنده اول را ذکر کرده و سپس از عبارت “et.al” استفاده کنید.
اگر لازم شد که همزمان به چندین منبع مختلف استناد دهی انجام شود، باید شماره آنها پشت سرهم در داخل براکت با استفاده از جداکنندهای نظیر خط منها یا کاما آورده شود.
این روش بیشتر توسط دانشجویان انجام می شود. دلیل راحتی استفاده هم این است که منابع بدون شماره هستند و بنابراین میتوانند به آسانی اضافه یا حذف شوند و به همین روی به سیستم نویسنده-تاریخ (Author-Date System/Style) مشهور است.
استناد در متن، نام نویسندگان و سال انتشار منبع مورد استفاده قرار میگیرد.
این روش بر دو نوع است:
ارجاع دهی در متن: بلافاصله پس از استفاده از یک نقل قول داخل پرانتز نام نویسنده و سال ارائه مقاله را ذکر میکنیم.
ارجاع دهی خارج از متن: استفاده از فهرست منابع در انتهای مطلب نوشته شده است.
همچنین، کلیۀ منابع مورد استفاده در آخر مقاله (فهرست منابع)، طبق حروف الفبا فهرست میشوند. در صورت بکار بردن چند مقاله از یک نویسنده هم سال نشر اهمیت بیشتری مییابد و چنانچه نام نویسندهها شبیه بود، از یک حرف مجزا علاوه بر نام اصلی برای تفکیک نامها استفاده میشود.
این روش برای نوشتن مقالات پژوهشی در زمینه پزشکی کاربرد دارد. این روش نیز در داخل متن استفاده شده به صورتی که به هر منبع یک شماره تعلق گرفته و این شماره را در متن استفاده می کنیم. در انتهای مقاله و در بخش منابع و ماخذ، لیستی شماره گذاری شده از منابع به همراه اطلاعات کلی در اختیار خواننده قرار می گیرد.
روش استناد دهی MLAدر پایان نامه
روش MLA که به دست انجمن زبان آمریکا تدوین شده است، عمدتا برای متون و مقالات شاخه علوم انسانی و بیشتر با حوزههایی از علوم سازگاری دارد که نقل قول مستقیم از اشخاص، به دلیل استناد به اعتبار گوینده، اهمیت دارد. در این شیوه که مبتنی بر نظام «نام ـ صفحهشمار» است، هنگامی منابع ما کتاب ها هستند استفاده می شود. روش MLA از دو بخش تشکیل شده که درون متن و انتهای آن انجام می شود. به این صورت که درون متن بلافاصله پس از اتمام مطلبی که از یک کتاب استخراج شده باشد، پرانتزی حاوی نام خانوادگی نویسنده و شماره صفحه قید شده و باقی اطلاعات مربوط به کتاب در بخش منابع و ماخذ ذکر می شود.
این روش توسط انجمن روانشناسی امریکا ابداع شده و بیشتر برای مقالات حوزه های اجتماعی مورد استفاده قرار می گیرد. در این روش از هر طرف کاغذ ۵/۲ سانتی متر فاصله گذاشته و با فونت Times New Roman استناد نویسی می کنیم.
این روش استناد دهی هم به صورت داخل متنی استفاده می شود. به این صورت که بخشی از اطلاعات شامل نام خانوادگی نویسنده، نام کتاب و سال انتشار در جلو متن داخل پرانتز استفاده شده و باقی اطلاعات مربوط به آن به بخش منابع و ماخذ ارجاع داده می شود.